colpocoquette

Tα μαντηλάκια Hondos

Και η χρησιμότητα άχρηστων αντικειμένων

Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι χρησιμεύουν τα μαντηλάκια του Χόντου. Χρησιμοποιεί κανείς τη σήμερον ημέρα αρωματικά μαντηλάκια με γεύση κολώνια Μιράντα; Και οι άτιμοι, δε σταματάνε να τα παράγουν. Τι ένα πακέτο χαρτομάντηλα πάρεις, τι μια βαλίτσα για ταξίδια, τι μια μάσκαρα, η μισή σακούλα θα είναι γεμάτη με αρωματικά μαντηλάκια. Με το κιλό τα δίνουν οι ταμίες- ένα δώρο για να μας ηρεμήσουν αφού έχουμε κινδυνέψει να χάσουμε τη σειρά 2 φορές τουλάχιστον, από τις πιο έξυπνες που ήρθαν από το πλάι και έκαναν οτι δε μας βλέπουν. Να μου πεις σειρά υπάρχει; Δεν υπάρχει. Γιατί να υπάρχει; Έχει σημασία αν εσύ περιμένεις να πληρώσεις και περιμένεις γαι 10 λεπτά, αν κάποιος είναι πιο γρήγορος από σενα; Όχι βέβαια. Ούτε δωρεάν κραγιόν να μοίραζαν, να πληρώσουμε περιμένουμε.

Εκτός από μαντηλάκια έχω πάρει και τον κλασικό βίντατζ πλέον αναπτήρα που βοηθάει να αναγνωρίζεις άλλους Έλληνες στο εξωτερικό. Και στυλό . Κάτι χρήσιμο δηλαδή.

Περιμένω πώς και πώς να πάω τώρα τα Χριστούγεννα για ξεβαφτικά μπαμπάκια για να μου συμβούν τα εξής ακόλουθα :

– να τσακωθώ με κάποια κυράτσα που θεωρεί την επίσκεψη στο Χόντο το κατάλληλο μέρος για να δείξει την καταγωγή της,

– να προσπαθήσω να αποφύγω κάποια πωλήτρια που θέλει να μου προωθήσει το νέο πεντάλιτρο αφρόλουτρο που έρχεται με δώρο μια λεπτόρευστη κρέμα λείανσης και εντατικής ενυδάτωσης ΚΑΙ με συφιγκτικό τζελ ΚΑΙ με ορό λάμψης ενάντια στο φριζάρισμα ΚΑΙ με καρέκλα θαλάσσης με θήκη για το ποτήρι (σώζοντας έτσι έως και 9 ευρώ και 20 λεπτά- και χάνοντας 10 λεπτά από το χρόνο μου)

[ μια φορά που ζήτησα υγρό κονσήλερ με κοιτάγανε καλά καλά-την κρέμα turnaround την ξέρουν όμως]

– να με σκουντήξει κάποια που μιλάει στο κινητό της και αφού πέσει πάνω μου μόνο που δε με πλακώνει στο ξύλο

but most of all, περιμένω να φτάσω στο ταμείο και μαζί με τα μαντηλάκια , το στυλό, τον αναπτήρα και ίσως την ομπρέλα ή το καπελάκι να μου δώσουν και ένα ημερολόγιο για το νέο έτος.

Επαναλαμβάνω.

Ένα ημερολόγιο για το νέο έτος.

Με εορτολόγιο.

Παρακαλώ θερμά, όποιος ξέρει κάποιον που –

δεν έχει πετάξει (στην ανακύκλωση εννοείται ) το ημερολόγιο

δεν έχει αναρωτηθεί που σκατά βρήκαν τόσα ονόματα, ένα και δυο καμιά φορά για κάθε μέρα

δεν το έχει αφήσει πάνω στον πάγκο της κουζίνας για 1-2 αρχικά και 5-6 χρόνια στη συνέχεια.

Και φυσικά, έχει χρη-σι-μο-ποι-ή-σει το ημεροεορτολόγιο, να επικοινωνήσει μαζί μου γιατί μάλλον ξέρω που θα δωθούν τα εισιτήρια για την Amy…

Η εβδομάδα

Πώς μπορεί να περάσει μια εβδομάδα;

Αρχίζοντας από την προηγούμενη Παρασκευή, κάπως έτσι:

Mε βραβεία σε young volunteers, 6 ολόκληρα αναθεματισμένα pints στο Edinboro Castle, μια τράκα από μια στραβωμένη άσχετη, με το ποδηλατο να φεύγει χωρίς εμένα, με μια επίσκεψη στο Marathon για ευνόητους λόγους, με τα πόδια στο σπίτι, με πονοκέφαλο το άλλο πρωί, με επιστροφή ποδηλάτου, με μεγάλη pizza για £4, μια που την παραγγείλαμε , μια που η pizza εξαφανίστηκε, με καφέ κάπου στο Clerkenwell, με καινούρια τρόμπα, με αποτυχημένα σχέδια για έξοδο Σάββατο βράδυ, με 2 ταινίες (The number 23- κινηματογραφικό λάθος και Zodiac- κάπως καλύτερα), με δεύτερη συνεχόμενη μέρα μέσα, με μισό μπουκάλι λευκό κρασί, με μια ημικρανία, με ένα workshop περί climate change με 10χρονα, με βροχή μέχρι το κόκκαλο, με μια ανεπίσημη παραίτηση, με μια επίσκεψη σε εγκαίνια γκαλερί και έκθεση Larry Sultan, με 2 ποτήρια σαμπάνια, με ένα αγώνα ΝΒΑ Boston Celtics vs Minnesota Timberwolves , με ένα ‘meeting’, κάνοντας καμια δεκαριά φορές το κύμα, με καινούριο σουτιέν αλλά και κυλότα, με το σκληρό δίσκο να κάνει run out of space, με λογική συνέχεια την αγορά ενός εξωτερικού σκληρού με 500 ολήκληρα GB για να χωράει ΚΑΙ το Prison Break, ΚΑΙ το Lost, ΚΑΙ το Desperate Housewives, ΚΑΙ το South Park, ΚΑΙ το Family Guy, ΚΑΙ άλλα 70.000 τραγούδια ΚΑΙ ταινίες, ΚΑΙ φωτογραφίες, με άλλα 3 pints, με άλλη μια ταινία (Thumbsucker), με το ψήσιμο pear and chocolate cheesecake το οποίο πάω να δοκιμάσω τώρα.