colpocoquette

Σε γιγαντοοθόνη

Είμαστε όλοι θεατές σε ένα έργο που γυρίζεται μέσα στο σπίτι μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι η υπόθεση, γυρίζεται σπίτι μας και πρέπει να το παρακολουθήσουμε.

Η εισαγωγή είναι η ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου τη σημερινή εποχή σε μια πολιτισμένη χώρα, την Ελλάδα.

Το έργο είναι χωρισμένο σε τρεις βασικές θεματικές.

Η πρώτη θεματική έχει να κάνει με τις διάφορες αδικίες που συμβαίνουν σε γείτονές μας και φυσικά όχι σε εμάς. Περιλαμβάνει  ξυλοδαρμούς από όργανα της τάξης, δολοφονίες και διάφορα άλλες σκηνές έντονης δράσης με εφέ άξια για όσκαρ. Καμιά φορά όταν ο σκηνοθέτης δεν έχει αρκετούς κομπάρσους μας αφήνει να παίξουμε λίγο γιατί στο κάτω κάτω στο δικό μας σπίτι το γυρνάνε. Μας δίνουν διάφορα πανό να κρατάμε, οι τυχεροί φωνάζουν συνθήματα. άλλοι με βίσμα σπάνε και κανα-δυο βιτρίνες και τα γυρίσματα συνεχίζονται.

Η δεύτερη θεματική έχει να κάνει με φυσικές καταστροφές. Πλημμύρες άμα βρέξει για καμιά ωρίτσα αλλά την υποψηφιότητα για βραβείο την παίρνουμε για τις πυρκαγιές φυσικά. Παραγωγές από την Καλιφόρνια και από την Αυστραλία συχνά έχουν προσπαθήσει να μας συναγωνιστούν, ατυχώς πάραυτα. Η συχνότητα με την οποία ανάβουν οι φωτιές, ο συγχρονισμός, τα μοναδικά πλάνα από πονεμένους χωριάτες είναι το διαβατήριο για τη σίγουρη επιτυχία μας.  Ο σκηνοθέτης πάντα μεγαλόκαρδος, μας αφήνει πάλι να κάνουμε διάφορα κομπαρσικά κόλπα, όπως να διαδηλώσουμε στο κέντρο της πόλης για την απέχθειά μας για τα συμβάντα.

Η τρίτη θεματική έχει να κάνει με διαφόρων ειδών σκάνδαλα. Υποκλοπές, κατάχρηση εξουσίας από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της πολιτικής και τηε εκκλησίας που τόσο αγαπάμε και άλλα πολλά. Εκεί ο ρόλος του κομπάρσου δεν είναι πολύ εύκολος ούτε εμφανής. Πρέπει όλοι εμείς να δημιουργήσουμε, χωρίς να φαινόμαστε, ένα κλίμα δυσφορίας που θα μεταδοθεί μέσα από την οθόνη στον θεατή.

Το έργο τελειώνει με τη σκιαγράφηση της ζωής ενός καθημερινού ανθρώπου τη σημερινή εποχή σε μια πολιτισμένη χώρα, την Ελλάδα, που συνεχίζεται σαν όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν κάπου αλλού.