Το Ρύζι

March 27, 2007 at 7:48 pm | Posted in Analyze this | 2 Comments

dsc00006.JPG

Έτσι για να δείτε τι αγόρασα προχτές από το off license απέναντι.

Η επανάσταση θα αρχίσει από εκεί που δε το περιμένουμε…

Ο Βοηθός-πάρτ του

March 27, 2007 at 7:13 pm | Posted in Analyze that | 4 Comments

Ρε παιδιά συγγνώμη. Του στέλνω mail πού να κάνει το delivery, εδώ και μια εβδομάδα. Τον ρωτάω πριν φύγει. Τομ, παιδί μου, ξέρεις πού πας; Yes ma’am, απαντάει. Κάνουμε και μια προφορική επανάληψη για να σιγουρευτούμε. Πού θα πάει, από ποιό δρόμο, ποιόν να ζητήσει όταν φτάσει (τον Tony συγκεκριμένα) κτλ. Φεύγει ο Τομ, και μετά από ένα ψιλοτεταρτάκι τι χτυπάει; Το τηλέφωνο. Ποιός είναι; Ο Τομ. Εεεεε, να σου πω… δεν είναι το Thornhill school εκεί που πρέπει να πάω, ε; Όχι Τομ, είπαμε οτι είναι το William Tyndale school (ούτε καν στην ίδια κατεύθυνση). Ααααα, ναι…. Εεεεε μήπως έχεις τη διεύθυνση; Ντόοοιιιιινγ…. Πείτε μου τώρα, τί να κάνω; Μερικές φορές νομίζω οτι έχει μια κρυφή κάμερα κάπου και μαζεύουν υλικό να μου κάνουν πλάκα στα γενέθλιά μου.

Το κασκόλ

March 27, 2007 at 1:30 pm | Posted in Analyze that | 5 Comments

Σήμερα έχασα το κασκόλ μου. Μαζί έχασα και το μυαλό μου, την προσοχή μου και το κέφι μου. Σήμερα έχει πολύ φωτεινή μέρα αλλά για μένα είναι όλα σκοτεινά. Σήμερα περπατάω στους δρόμους σα φάντασμα και επίσης αισθάνομαι σα φάντασμα. Έχω την εντύπωση πως οι άνθρωποι γύρω μου δε με βλέπουν. Σήμερα τίποτα δεν έχει σημασία και επίσης σήμερα θα μπορούσα, αν γινόταν, να εξαφανιστώ. Να πάω σε ένα μέρος που δε με ξέρει κανείς και δεν ξέρω κανένα. Ίσως τότε να βρω την όρεξη που μου λείπει. Σήμερα έχω ένα σφίξιμο μέσα μου .Δεν έχω όρεξη να μιλήσω. Δεν είχα όρεξη το πρωί ούτε το ποδήλατο να πάρω. θα ήθελα να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω. Δεν με νοιάζει αν κάνει ζέστη ή κρύο ή άμα βρέχει. Κάθομαι, κοιτάω ευθεία και είναι σα να βλέπω μέσα από τον τοίχο. Φυσικά, δε βλέπω τίποτα.

Tι είπε ο Χάρολντ

March 26, 2007 at 8:06 pm | Posted in Analyze this | Leave a comment

Με κάποια μικρή διαφορά φάσης από τη μέρα μετάδοσης, αξίζει να το δείτε: Harold Pinter- Nobel Lecture

(Το πέταξα και το κουλτουρέ)

Οι Πέντε Ταινίες

March 25, 2007 at 11:55 am | Posted in Analyze that | 2 Comments

Μετά από πρόσκληση- πρόκληση της φίλτατης mourgassssss απ’ότι φαίνεται ήρθε η ώρα μου:

Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι πάααααααααρα πολλές, με ευκολία μπορώ να ξεχωρίσω τις καλύτερες. Ακολουθούν με όχι αλφαβητική σειρά προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

1. Το ανα τριχιαστικό Crossroads με τη Britney Spears. Η γλυκιά Britney αποφασίζει οτι θέλει να βρει τον εαυτό της και πάει σε ένα all time classic American road trip. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου θα δοκιμαστούν φιλίες, σχέσεις (ρομαντικές και οικογενειακές) και φυσικά, τι άλλο, από του ίδιους τους εαυτούς των κοριτσιών. Φυσικά, εμάς μας νοιάζει μόνο η ιστορία της γλυκιάς Britney γιατί τα άλλα κορίτσια ασήμαντα ήταν και ασήμαντα θα μείνουν μιας και δεν έχουν τα κότσια ούτε το κεφάλι τους να ξυρίσουν.

2. Το δυνατό Miss Congeniality 1. H άγαρπη FBI agent Sandra Bullock μεταμορφώνεται σε κύκνος για χάρη της χώρας της. Αφήνει τα πιστόλια και πιάνει τα κραγιόν – περνάει μια εσωτερική μάχη όμως προσπαθώντας να διατηρήσει τον παλιό της εαυτό.Και φυσικά,στο τέλος, τα καταφέρνει. Σημαδεύει με τα τακούνια όσο καλά και με το μάγκνουμ.

3.Το τόσο αληθινό Spice World. Η ζωή των 5 κοριτσίων δεν είναι τόσο εύκολη πίσω από τα glossy magazines. Το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να ευχαριστήσουν τον κόσμο.

4. Το διαχρονικό Barbwire. Είναι δύσκολο να ζεις κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου και εκτός από το night club να έχεις και δεύτερη δουλειά ως bounty hunter για να ζήσεις με αξιοπρέπεια. Το μόνο σίγουρο είναι οτι κανείς μας δε θα ήθελε την Παμέλα να τον κυνηγάει.

5. Το επικό 40 days and 40 nights. Τι κάνεις όταν βρίσκεις τη γυναίκα των ονείρων σου ενώ έχεις κυρήξει αποχή από το σπορ; Σε μερικούς ακούγεται άστείο αλλά ο Joss Hartnett πάλεψε με τοκαλό και το κακό, με το λογικό και το παράλογο για τα καταφέρει…

Mετά από αυτές τις αποκαλύψεις το μπαλάκι πετάγεται σε: filmsail, rodolph, brokenkode.

Λίγοι και καλοί…

Ο Τσακ

March 22, 2007 at 3:29 pm | Posted in Analyze that | 4 Comments

O Chuck Norris δεν κανει πουσ-απς. Σπρωχνει τη γη προς τα κατω.

Εnjoy :

http://frikipaideia.wikia.com/wiki/Τσάκ_Νόρις

To κουκλάκι

March 22, 2007 at 10:14 am | Posted in Analyze that | 3 Comments

Σήμερα άργησα ολίγον να έρθω στη δουλειά και ίσως γι’αυτό να βρήκα μια μαριονέτα. Όχι ακριβώς μαριονέτα δηλαδή, από αυτά τα κουκλάκια που τα βάζεις στο χέρι σου και κουνάς το κεφάλι και τα χέρια τους με τα δάχτυλά σου. Και κοιτάνε τα παιδάκια με ανοιχτό το στόμα, αααααααα………..

Έχω μια υποψία οτι ήρθε από το classroom όπου έχουμε και άλλα παιδικά παιχνίδια για τα toddlers του Islington. Καλά υποθέσατε, κανείς δεν ξέρει πώς ήρθε εδώ αλλά είναι εδώ τώρα και θα μείνει. Ο υαλοκαθαριστήρας εξαφανίστηκε by the way, είμαι σίγουρη οτι στο μέλλον θα ξαναεμφανιστεί.

Ο υαλοκαθαριστήρας

March 21, 2007 at 12:59 pm | Posted in Analyze that | 3 Comments

Σήμερα βρήκα ένα υαλοκαθαριστήρα – ανταλλακτικό για το οικολογικό αυτοκινητάκι. Μετά από γκάλοπ κανείς δε φαίνεται να ξέρει από πού ήρθε, ποιός το άφησε εδώ, και, φυσικά, κανείς δεν προτίθεται να το μετακινήσει. Κάνει ωραίο ντεκόρ με το μόνιτορ.

Το μέλι

March 20, 2007 at 2:37 pm | Posted in Analyze that | 2 Comments

Θα αρχίσω να κάνω μια απαρίθμηση από όλα τα αντικείμενα που βρίσκω κάθε μέρα στο γραφείο μου για να δείτε πόσο εκσάιτινγκ είναι η ζωή εδώ. Όλο εκλπήξεις.

 

Οι γάτες δε μετράνε γιατί πηγαινοέρχονται και με το που θα βγω από το γραφείο για πάνω από 1 λεπτό θα κάτσουν ΚΑΙ στην καρέκλα.

Αντικείμενο 1:

Μια ξύλινη πλάκα με κερύθρα από τις μελισσούλες, μαζί με λίγο μέλι. Την έφερε ο Αργεντίνος με τον Κορεάτη αφού παίξανε με τις μελισσούλες. Το μέλι δεν είναι έτοιμο προς πώληση αλλά ας δοκιμάσουμε λίγο. Από όλα τα γραφεία, διαλέξανε το δικό μου (λες και δεν είμαι sweet enough). Το έχουν αφήσει εδώ και πολλή ώρα και δεν το βλέπω να μετακινείται. Μέχρι ίσως να πέσει στο πάτωμα και να κολλήσει.Κατά λάθος.

 

Το κρύο

March 20, 2007 at 2:02 pm | Posted in Analyze that | 2 Comments

Θα μου εξηγήσει κάποιος γιατί μέσα Μαρτίου, κοντεύουμε τέλος και έχει τόσο πολύ κρύο; Τι απέγιναν οι 4 εποχές (grandma talk); Είναι δυνατόν να κάθομαι δίπλα στο καλοριφέρ και να φοράω 3 στρώσεις ρούχων και να κρυώνω;

Ναι, ίσως κρυώνω λίγο παραπάνω από το κανονικό γιατί όταν είσαι τόσο χοτ όπως εγώ , λογικό είναι και το παραμικρό αεράκι να σου φαίνεται πολύ.

Προσεύχομαι λοιπόν σε όποιο θεό ρυθμίζει τον καιρό, να κάνει το θαύμα του και από αύριο να είναι σαν το κρύο να μην υπήρχε ποτέ.

Αγάπη και υγεία σε όλο τον κόσμο.

Next Page »

Blog at WordPress.com.
Entries and comments feeds.