Death-proof

September 28, 2007 at 12:22 pm | Posted in Analyze that | 11 Comments

Να ναι καλά το ιντερνετ. Για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίος είναι οτι έχω γλυτώσει άπειρα λεφτά από εισιτήρια σινεμά. Όπως ας πούμε οσάν προχτές το βράδυ, που είπα να δω το καινούριο αριστούργημα του Ταραντίνο, του φυσιολογικού αυτού ανθρώπου. Αν κάποιος έχει δει την ταινία, θα ήθελα να μου εξηγήσει τι γίνεται, εκτός από το να βλέπουμε ωραίες ροκ γκομενίτσες με καυτά σορτς, να χαχανίζουν συμπαθητικά αλλά και την ίδια στιγμή να μη χαρίζουν κάστανα. Για τους λάτρεις του αίματος, το έργο δε θα τα καταφέρει ούτε στις τελευταίες θέσεις του Τοπ 2000. Lowlight της ταινίας, η Αυστραλέζα (λέμε τώρα) που φρόντισε να τελειώνει κάθε πρόταση με την καθόλου ενοχλητική λέξη mate. Αλλά υποθέτω όταν είσαι Αμερικάνος κάθετι ξένο φαίνεται συμπαθητικό.

Άσχετο, αλλά θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου στους συγγραφείς του αγγλο-ελληνικού λεξικού που μετέφρασαν το Tick over ως:  δουλεύω στο ρελαντί, το matter of fact ως : προσγειωμένος.

To ποτάμι

September 24, 2007 at 9:03 pm | Posted in Analyze this | 8 Comments
Tags:

To τελευταίο Σάββατο που μάλλον θα έχει καλό καιρό (και δεν εννοώ οτι μόνο δεν έβρεχε, είχε ΚΑΙ ήλιο) για φέτος έκανα βόλτα με το Dixie Queen στο εφτακάθαρο, πολυσυζητημένο και πολυφωτογραφημένο ποτάμι που ακούει στο όνομα Τάμεσης. Πριν καλά καλά ξεκινήσει η βόλτα είδα για πρώτη φορά – αν δε με απατά η κουρασμένη από εμπειρίες μνήμη μου- τη γέφυρα να ανοίγει μπροστά μου, αποζημιώνοντας τους τουρίστες με πολλαπλά φλας και δίνοντας στις ψηφιακές μηχανές δυνατά επιχειρήματα να την πουν στα συμβατικά φιλμ.

To ποτάμι μέσα σε μια πόλη της δίνει απλά άλλη αίσθηση. Ας πάρουμε τον Τάμεση για παράδειγμα. Μόνο την ιστορία να σκεφτεί κανείς που κουβαλάνε τα γάργαρα αυτά νερά.

Αρχίσαμε λοιπόν τη βόλτα μας με μικρή για τους Ευρωπαίους αλλά μεγάλη για τους Εγγλέζους καθυστέρηση. Καθισμένη η παρέα μας των τεσσάρων και με παρέα άλλων πολλών στο πίσω μέρος του πρωτόγονου μεταφορικού μέσου είδαμε τη διαδρομή να φεύγει αντί να έρχεται.

Από το ποτάμι βλέπεις την πόλη από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία.

Το πλοίο δεν πήγαινε ούτε πολύ αργά ούτε πολύ γρήγορα- έκανε όλες τις σωστές κινήσεις, σαν γκόμενος που διαβάζει το μυαλό σου. Η διαδρομή ήταν σα ζαβολιά σε παιχνίδι που οι άλλοι παίζουν με αυτοκίνητα, μηχανές, λεωφορεία ή μετρό. Η πόλη πέρασε από μπροστά μας και εμείς από μεσα της.

Φτάσαμε σε απόκρυφα σημεία που άμα πάρω τον ενθουσιασμό των συνεπιβατών μας σαν ένδειξη, λίγοι έχουν ξαναφτάσει (κατάσταση σαν τον παραπάνω γκόμενο).

Χαζεύοντας τα νερά και όλα αυτά τα διαφορετικά κτήρια, περνάνε από το μυαλό σου διάφορες σκέψεις ενώ απολαμβάνεις ένα κρύο pint. Δε θυμάμαι τί ακριβώς σκεφτόμουνα. Αλλά θυμάμαι οτι είχα ένα περίεργα ευχάριστο συναίσθημα. Βέβαια σύντομα κατάλαβα οτι τo gin and tonic που προσγειώθηκε στα χέρια μου καταϊδρωμένο μετά από 4 δροσιστικά pints ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο στην μαγική αυτή ευφορία. Αφού σκοτίνιασε και κάναμε λίγο μπούγκι στο ντάνς φλορ μαζί με 2 σφηνάκια αγνώστου προελεύσεως και ποιότητας, και άλλη μια βότκα με κάτι άλλο μεσα και κάτι τσιγάρα επίσης με κάτι άλλο μεσα, με το αεράκι να την φυσάει, πλέκοντας τα φρεσκοβαμμένα μαλλιά της σε συνδυασμούς που θα ζήλευε κάθε καβαλάρης, η Colpocoquette ξεστόμισε τις μαγικές λέξεις πάνω στο κατάστρωμα : ‘Δεν- αισθάνομαι-καλά’.

Αυτές ήταν και οι τελευταίες λέξεις για κανένα εικοσάλεπτο μιας και όπως ισχυρίστηκαν συνένοχοι, σε αυτό το διάστημα έγινε χρήση της παγκόσμιας γλώσσας νοηματονευμάτων. Κάτω το κεφάλι για καταφατική απάντηση (Θες να πάμε κάτω να κάτσουμε;) και πάνω το κεφάλι για αρνητική απάντηση ( Θες να πας τουαλέτα;)

Μέχρι και σήμερα πιστεύω οτι για την κατάστασή μου παραπάνω βάρος φέρει το κύμα και οτι δεν είχα φάει, παρά αυτά τα σατανικά χημικά. Έχοντας δυνατή κράση από μικρή, αναστηλώθηκα και ανασκουμπώθηκα (κάπως- σορτ οφ) μέχρι να πιάσουμε πάλι ξηρά και να αγκυροβολήσουμε. Έχοντας επίσης πλήρη συναίσθηση της πραγματικότητας αλλά όχι και τόσο του χρόνου (έβλεπα το σκαλοπάτι αλλά δεν προλάβαινα να μην σκοντάψω αλλά προλάβαινα να κάνω κοντρόλ για να μην πέσω) έφτασα σπίτι με ταξί και όχι πετώντας όπως νόμιζα και κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Πού ήθελα να καταλήξω… Οτι τα ποτάμια είναι πολύ ωραία…

Τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης;

September 21, 2007 at 6:59 am | Posted in Analyze this | 6 Comments
Tags:

“Omelette, eggs. No eggs, no omelettes. It depends on the quality of the eggs. In the supermarket you have eggs, class one, class two, class three. Some are more expensive than others, and some give you better omelettes. When the class one eggs are in Waitrose and you cannot go there, you have a problem.”

Είπε και μετά σώπασε…

Ο Ηλίθιος

September 18, 2007 at 3:28 pm | Posted in Analyze this | 3 Comments
Tags:

(του Νοστογιέφσκι πάντα)

H ηλιθιότητα τελικά είναι τρόπος ζωής. Όπως ας πούμε είναι η μαγκιά, το φιλότιμο, η λεβεντιά και άλλα χαρακτηριστικά των Ελλήνων που μας ξεχωρίζουν από τους άλλους λαούς.

Ναι, φυσικά φταίμε όλοι για τις πυρκαγιές (σαρκασμός).

Κανείς δεν απόρησε με το αποτέλεσμα των εκλογών. Μάλιστα. Εγώ απόρησα που δεν απόρησε κανείς πάντως.

Δεν είμαι Αϊνστάιν (λέμε τώρα) , αλλά νομίζω οτι είναι σχετικά ηλίθιο να να πηγαίνεις να ψηφίσεις ξέροντας το αποτέλεσμα.

Ήρθε η φωτιά, πέρασε η φωτιά, αγανακτήσαμε ( μερικοί και όχι αρκετοί απ’ότι φαίνεται), ήρθε η ασσύμετρη απειλή και τα ντολμαδάκια γιαλαντζί, κυρήχθηκαν οι εκλογές, το συζητήσαμε, βάλαμε και μαύρα για να κάνουμε κάτι, ήρθαν οι εκλογές, πέρασαν οι εκλογές, αναμενόμενο αποτέλεσμα, νίκη της δημοκρατίας και ντολμαδάκια ακόμα δε φάγαμε.

Με καλέσανε να πάω στην εφορευτική επιτροπή αλλά έστειλα τα δικαιολογητικά μου και έκατσα σπιτάκι μου, 3000 miles away. Έμενε να μπει και το Εφάκι στη Βουλή για να συμπληρωθεί το καρνέ. Χμμ…. για να δούμε τώρα… τι θα γίνει στο ΠΑΣΟΚ… Μπένυ ή Τζόρτζ;;; Θεέ μου, χρειάζενται όντως μια αλλαγή. Γιατί επιτέλους, όποιος βγει θα τα αλλάξει πραγματικά όλα!

Να μιλήσουμε άλλο λίγο για τις εκλογές και μετά να τα ξεχάσουμε όλα…

Αυτό που θα μου μείνει εμένα είναι πώς ρωτάω πώς, υπάρχουν άτομα που ΔΕΝ ξαναλέω ΔΕΝ συνδέουν τα δυο γεγονότα. Και δε λέω για μένα και για σένα, φίλε αναγνώστη που κουνάς το κεφάλι καταφατικά. Λέω για αυτούς που τους κάηκε το σπίτι. Αλλά απ’ότι φάινεται, ούτε αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Έχω μια φίλη ας πούμε που της καίγεται το σπίτι τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο. Με ρώτησαν διάφοροι (ξέρετε, δημοσιογράφοι, κασκαντέρ και άλλοι σημαντικοί αθρώποι), τι προτείνω για την παρούσα κατάσταση. Δυστυχώς δεν έχω τη σωστή απάντηση (ε, μια φορά είπα κι εγώ…).

Αν είμουνα σε θέση να λύσω το πρόβλημα εγώ μόνη μου προφανώς δε θα ήταν τόσο σοβαρό. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι πώς άτομα της γενιάς μας (και όχι η γιαγιά και ο παππούς που δεν έφευγαν από το σπίτι ενώ καιγόταν το δάσος δίπλα, για να μην τους κλέψουν) αισθάνονται οτι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για την κατάσταση.

Άλλοι πάλι ‘αρνήθηκαν’ να συνειδητοποιήσουν οτι κάτι πρέπει να γίνει, και άλλοι απλά, αρνήθηκαν να κάνουν το παραμικρό.

Council Estate

September 13, 2007 at 10:05 pm | Posted in Analyze this | 6 Comments
Tags:

Ένα tribute στα πολυαγαπημένα μας estate…Ξέρω οτι κάποιοι θα το εκτιμήσετε παραπάνω από τους υπόλοιπους που δε θα το εκτιμήσουν το ίδιο…

You know you live on a Council Estate if…………..

1. The Halloween pumpkin has more teeth than your spouse.
2. You let your twelve-year-old daughter smoke at the dinner table in front of her kids.
3. You’ve been married three times and still have the same in-laws.
4. You think a woman who is “out of your league” goes to bingo on a different night.
5. Johnny Walker makes your list of “most admired people.”
6. You wonder how motorway services keep their toilets so clean.
7. Anyone in your family ever died right after saying, “Hey, watch this.”
8. You think Dom Perignon is a Mafia leader.
9.. Your wife’s hairdo was once ruined by a ceiling fan.
10. Your school had a creche.
11. You think cider is a marital aid.
12. If you’ve ever been too drunk to fish…
13. The value of your car goes up and down, depending on how much petrol is in it.
14. You have to go outside to get something from the fridge.
15. One of your kids was born on a pool table.
16. You need one more hole punched in your card to get a freebie at the House of Tattoos.
17. You can’t get married to your girlfriend because there’s a law against it.
18. You think loading a dishwasher means getting your wife drunk.
19. Your toilet paper has page numbers on it.
20. If you’ve ever stared at a can of orange juice because it said concentrate…
21. If you have a complete set of salad bowls and they all say Little Chef on the side….
22. If somebody tells you that you’ve got something in your teeth and you take them out to see what it is…
23. If you’ve ever used a toilet brush as a back scratcher…
24. If you think fast food is hitting a hedgehog at 65 mph…
25. If you’ve ever used your ironing board as a buffet table…
26. If a storm hits your neighborhood and does £100,000 worth of improvement…
27. If your neighbours think you’re a detective because the police always brings you home…
28. If you don’t understand why the first 27 are funny…

Θέλει ήχο…

September 10, 2007 at 9:45 pm | Posted in Analyze that | 5 Comments

London Underground

Οδός τρέλ(λ)ας 13

September 6, 2007 at 10:03 am | Posted in Analyze that | 10 Comments

Για να πέσουν οι τόνοι…

834876355_316cdbe2c0.jpg 834876361_79e4a00406.jpg

834876365_55735d0cd0.jpg 834876419_f90acd35b0.jpg

834876425_41a4ff4295.jpg 834876431_a121175909.jpg

835747880_64fc4b4b2a.jpg 835747898_82f71f4d2f.jpg

835747900_aed27ef3fd.jpg 5204245283319.jpg

200px-blek299.jpg 388px-odos_trelas_13.jpg

Create a free website or blog at WordPress.com.
Entries and comments feeds.